- қылқа
- зат. көне. Жеңіл, жұқа теріден істелген сырт киім. Бедері жоқ қ ы л қ а д а н Берік тоқылған бөз артық. Бірлігі жоқ туыстан Берік сөйлескен жат артық (Ел аузынан, 54). Қылқа тон. этногр. Ешкі терісінен тігілген тон. 6 айлық лақтардың терісінен доха (жүні сыртқа қараған ішік), жалпы жас лақтардың терісінен қ ы л қ а т о н тігілетіндігі Шорманов жазбаларынан белгілі (Білім және еңбек, 1986, №1, 32).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.